Δημοτική Ενότητα Πελλινναίων - Δήμος Φαρκαδόνας

Η Φαρκαδόνα βρίσκεται νοτιοανατολικά του νομού των Τρικάλων, στο τελευταίο άκρο του που συνορεύει με τους νομούς Καρδίτσας και Λάρισας. Είναι κτισμένη στις ρίζες του βουνού Ακαμάτη με υψόμετρο 452μ. που αποτελεί τελευταία κατάληξη των Αντιχασίων. Βρίσκεται σχεδόν στη μέση της Εθνικής οδού Τρικάλων-Λάρισας και πολύ κοντά στις εκβολές του ποταμού Πηνειού. Ο σημερινός οικισμός της Φαρκαδόνας μνημονεύεται για πρώτη φορά την περίοδο της Τουρκοκρατίας με το όνομα Τζιγότι.

Έδρα του Δήμου ορίστηκε το Μεγάλο Τσιότι. Ο Δήμος περιελάμβανε τα χωριά: Τσιότι Μεγάλο, Τσιότι Μικρό, Ζάρκον, Γριζάνον, Βόριαννη, Κεραμίδι, Βοστίδι, Κλοκωτό, Μπάγια, Γεωργανάδες, Μπάνεσι και Νιοχώρι. Αργότερα συμπεριλήφθηκαν και πλήθος οικισμών και μονών της περιοχής. Στον Δήμο Φαρκαδόνας προσαρτήθηκαν οι Κοινότητες: Παναγίτσας, Γριζάνου, Αχλαδοχωρίου, Διασέλλου, Ζάρκου, Πηνειάδας και Κεραμιδίου, οι οποίες ονομάστηκαν δημοτικά διαμερίσματα.

Η Φαρκαδόνα τοποθετείται ανάμεσα στις αρχαιότερες από τις πόλεις της Εστιαιώτιδας. Ήταν σημαντική πόλη, δεύτερη μετά την Τρίκκη, που την επισκέφθηκε ακόμη και ο φημισμένος ποιητής Πίνδαρος, κατά τον 6ο αι. π. Χ. Από τα τείχη της αρχαίας ακρόπολης της Φαρκαδόνας, που ήταν κατασκευασμένα με ντόπιους πελεκημένους λίθους, διατηρούνται ελάχιστα λείψανα στα Ν, ΝΔ.

Χαρακτηριστικό του φυσικού ανάγλυφου της τρικαλινής γης, είναι η ορεινότητα του εδάφους, η πλούσια κάλυψη από παραγωγικά δάση και οι μεγάλες εκτάσεις βοσκοτόπων. Το 66% της έκτασης είναι ορεινό, το 14% ημιορεινό και μόνο το 20% πεδινό. Ο κάμπος αποτελεί την κύρια πηγή παραγωγής προϊόντων όπως βαμβάκι, καρπούζια, λαχανικά, ντομάτα, τεύτλα. Στα λιβάδια εκτρέφονται χιλιάδες ζώα και παράγουν γάλα, τυρί και κρέας.

Ο Δήμος Φαρκαδόνας αποτελεί τον σημαντικότερο αγροτικό δήμο του νομού Τρικάλων με το σύνολο της καλλιεργήσιμης γης να ανέρχεται σε 132.842 στρέμματα και το μεγαλύτερο μέρος να ανήκει στην εύφορη πεδιάδα που διασχίζει ο Πηνειός ποταμός. Η κύρια καλλιέργεια της περιοχής είναι το βαμβάκι όπου για το έτος 2007 καλύπτει έκταση 61.016 στρέμματα και καταλαμβάνει το 46% της καλλιεργήσιμης γης με βαμβάκι (132.123 στρέμματα) του Ν. Τρικάλων.

Όσον αφορά στα κύρια κτηνοτροφικά προϊόντα, η παραγωγή με αιγοπρόβειο και αγελαδινό γάλα τροφοδοτεί τα 3 μεγάλα εργοστάσια του γάλακτος του νομού και καλύπτει τις ανάγκες σε εσωτερική κατανάλωση, ενώ εξάγει σημαντικές ποσότητες σε τυρί διαφόρων τύπων – κυρίως φέτα, κασέρι και γιαούρτι. Επίσης, υπάρχει παραγωγή κρέατος, γύρω στους 20.000 τόνους καθώς επίσης και άλλων προϊόντων ζωοκομίας.

Επίσης δεν πρέπει να παραγνωριστεί το γεγονός ότι στο σύμπλεγμα του Ασπροποτάμου διαβιεί εκλεκτής ποιότητας πέστροφα, και στην περιοχή λειτουργεί μονάδα παραγωγής γόνου του δασαρχείου Καλαμπάκας, ενώ υπάρχει αρκετός αριθμός ερασιτεχνικών αλιέων που ασχολούνται με την αλιεία της πέστροφας.

Είναι επόμενο, λόγω του αγροτικού χαρακτήρα της περιοχής, οι περισσότερες μονάδες μεταποίησης να σχετίζονται με τα προϊόντα του πρωτογενή τομέα, όπως είναι μάλλινα, βαμβακερά, τυροκομικά, αλλαντικά, προϊόντα ξύλου.

Μέσα στο χωριό μπορεί να θαυμάσει κανείς την υπερυψωμένη κεντρική πλακόστρωτη πλατεία, στολισμένη με βρύσες, πλατάνια και σιντριβάνι.  Ο ιερός ναός των Αγίων Αποστόλων ορθώνεται στο μέσον της κεντρικής πλατείας της Φαρκαδόνας. Ανεγέρθη εν έτη 1909 στη θέση, όπου υπήρχε παλιά ομώνυμος ναός. Ξεχωρίζει με την τεράστια φωλιά των πελαργών να στέκει στο ψηλό καμπαναριό και δίπλα υπάρχει το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη. Δίπλα βρίσκεται και η Τρίγωνη Πλατεία, “Πλατεία Δημοκρατίας”, από το 1971.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΕΛΙΝΝΑΙΩΝ

Η δημοτική ενότητα Πελινναίων έχει συνολικό πληθυσμό 3005 κατοίκους, και περιλαμβάνει τις τοπικές κοινότητες και οικισμούς Ταξιάρχες, Νομή, Πετρόπορος, Σερβωτά, Φανερωμένη.

 

     

Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Παναγίτσας

Το μοναστήρι βρίσκεται χτισμένο πάνω σε λόφο σε απόσταση 1,5 χλμ. από το χωριό της Παναγίτσας. Σε ένα πανέμορφο καταπράσινο τοπίο περιτριγυρισμένο από θαμνώδη βλάστηση. Γιορτάζει την Παρασκευή της Διακαινησίμου μετά το Πάσχα. Η Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής υπολογίζεται ότι χτίστηκε πριν το 1761 μ.Χ., τα κελιά του κάηκαν το 1949. Ακριβή ιστορικά στοιχεία δεν έχουν διασωθεί, ωστόσο κάποια στοιχεία που αναγράφονται στους τοίχους του Καθολικού του Ναού, μαρτυρούν ότι κατοικήθηκε από Μοναχούς.

Στο Καθολικό του Ναού σώζονται ακόμη και σήμερα με τις επεμβάσεις της Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων πλήθος τοιχογραφιών Αγίων που χρονολογούνται από το 1834. Το τέμπλο του Ναού αντικαταστάθηκε πρόσφατα μετά τη δωρεά πιστών.

Στην Μονή,  το έτος 1952 εγκαταστάθηκε, γυναικεία πενταμελή μοναχική αδελφότητα που προέρχονταν από την περιφέρεια της Ιερής Μητροπόλεως Πατρών.

Παρέλαβαν ένα μοναστήρι υπό διάλυση για να ξεκινήσει έκτοτε μια πορεία ανοικοδόμησης και άνθησης η ακμή της οποίας χρονικά προσδιορίζεται στο δεύτερο μισό του 1960 και 1970 καθώς τότε λειτουργούσε σχολή κοπτικής - ραπτικής, χειροτεχνίας και υφαντών, τριετούς φοίτησης με οικοτροφείο για τις σπουδάστριες.

Στην Φαρκαδόνα βρίσκονται οι μικροί Ναοί του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου, του Ιωάννη του Προδρόμου και του Αγ. Αθανασίου, αξιόλογα μνημεία του 19ου αι., φέρουν κτιστά τέμπλα, αγιογραφημένα, από τα ελάχιστα που συναντώνται στη Δυτική Θεσσαλία, καθώς και ο Ιερός Ναός του Αγ. Νικολάου, μονόχωρος ναός, με στοά στη νότια πλευρά και μεταγενέστερο νάρθηκα στη δυτική. Είναι κτισμένος από το 1612 όπως μαρτυρεί η επιγραφή, στο νότιο τοίχο εσωτερικά. Γεμάτος από αγιογραφίες και επιγραφές, μέσα και έξω, από τις οποίες αρκετές είναι μισοκατεστραμμένες από τους Ιταλούς. Το τέμπλο του ναού με τις δεσποτικές εικόνες τοποθετείται στον 17ο αι., ενώ ο τοιχογραφικός διάκοσμος  στα 1612.

Ο δήμος διοργανώνει ακόμα και σήμερα στην Φαρκαδόνα στις 20 Μαΐου το πανηγύρι του Αγίου Νικολάου και το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου εμποροπανήγυρη με παράλληλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.