Το Στεφάνι ανήκει στα χωριά του Ασπροποτάμου στο βορειοδυτικό τμήμα του Νομού Τρικάλων, στην οροσειρά της Νοτίου Πίνδου και συνορεύει με το Νομό Ιωαννίνων. Χτισμένο σε υψόμετρο 1.480 μέτρων στις πλαγιές της νότιας Πίνδου και αποτελεί τον ορεινότερο οικισμό της Θεσσαλίας και έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Ελλάδας. Απέχει 75 χλμ. από τα Τρίκαλα και 25 χλμ. από το Μέτσοβο. Η παλιά βλάχικη ονομασία του χωριού ήταν Σκληνιάσα, μέχρι το 1930. Η περιοχή, έχοντας πλούσιο φυσικό περιβάλλον, έχει ενταχθεί στον κατάλογο Natura 2000. Γραπτές πηγές υποδεικνύουν την ύπαρξη του οικισμού από το 15ο αιώνα.
Το χωριό κατοικείται κυρίως τους θερινούς μήνες, καθώς το χειμώνα οι κάτοικοι, κυρίως κτηνοτρόφοι, μετακινούνται στα Φάρσαλα. Εκτός από κτηνοτρόφους, υπάρχουν και παραγωγοί τυριού στην περιοχή.
Τα περισσότερα παλαιά κτίρια έχουν καταρρεύσει. Έχει απομείνει η βασιλική της Αγίας Παρασκευής, που χτίστηκε το 1770 και συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά της τοπικής λαϊκής αρχιτεκτονικής, με υπέροχο εσωτερικό ξύλινο διάκοσμο, που δεσπόζει στην πλατεία του χωριού. Αρκετές είναι οι λιθόκτιστες βρύσες εντός του οικισμού όπως Κιάτρα, Νέστορα κλπ.
Η δασική περιοχή του Στεφανίου, έκτασης 4.473 εκταρίων, είναι καταφύγιο Άγριας Ζωής με την ονομασία Έλατος - Σεκάρες και φιλοξενεί ένα σημαντικό αριθμό των απειλούμενων ζωικών ειδών της Πίνδου, όπως την καφέ αρκούδα και τον λύκο.
Αξίζει να θαυμάσει κανείς την μοναδική θέα από την κορυφή Χέλι και να κάνει πεζοπορία και ορειβασία στις κορυφές Τρε Γκάγκοτς και Στριάρπα.
Στις 26 Ιουλίου, της Αγ. Παρασκευής γίνεται γλέντι με τη συνοδεία δημοτικής ορχήστρας στην κεντρική πλατεία του χωριού. Κεντρικό εορταστικό γεγονός αποτελεί το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου που διοργανώνεται από το Μορφωτικό Σύλλογο ο οποίος πραγματοποιεί επίσης θεατρικές παραστάσεις, αθλητικούς αγώνες και πολλές άλλες εκδηλώσεις. Εκτός από μορφωτικό η περιοχή διαθέτει και πολιτιστικό σύλλογο. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο οργανώνονται πορείες από τους κατοίκους σε χαραγμένα μονοπάτια.