Η ανδρική μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, «Μεγάλο Μετέωρο».

Τον 14ο αι. κτίστηκε από τον Αθανάσιο και συμπληρώθηκε από το μοναχό Ιωάσαφ, πρώην πρίγκηπα και γιό του Σέρβου βασιλιά Συμεών Ούρεση, το ιερό του σημερινού καθολικού που αποτελούσε και το παλαιό καθολικό της μονής. Το παλιό αυτό καθολικό αγιογραφήθηκε το 1483. Στα 1544/45 κτίστηκε το σημερινό καθολικό, που ακολουθεί το γνωστό αρχιτεκτονικό αθωνίτικο τύπο, και το οποίο συμπεριέλαβε το παλαιό καθολικό. Το νέο καθολικό τοιχογραφήθηκε στα 1552, πιθανότατα από το ζωγράφο Ζώρζη. Στο καθολικό ιστορείται η Β’ Παρουσία με έναν εντυπωσιακό πύρινο ποτάμι. Σημαντική είναι και η φορητή εικόνα της Παναγίας θρηνωδούσας με χαρακτηριστική κίνηση θρήνου του χεριού.

Στο μοναστήρι υπάρχει επίσης τράπεζα, μαγειρείο και νοσοκομείο το οποίο αναστηλώθηκε τα τελευταία χρόνια. Στην τράπεζα, κατά της διάρκεια κάθε γεύματος ο αναγνώστης διαβάζει βίους αγίων ώστε μαζί με την υλική να προσφέρεται και πνευματική τροφή. Τροφή σώματος και ψυχής, ενότητα σώματος και ψυχής. Η ανάβαση γινόταν με ανεμόσκαλα ή με δίχτυ, βριζόνι και ανέμη που χειρίζονταν 4 καλόγεροι. Το 1923 κατασκευάστηκαν στον βράχο μια σήραγγα και λαξευτά σκαλοπάτια που οδηγούν στη μονή.