Ο τομέας της ενέργειας στην κοινωνική οικονομία

Ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας τον ορυκτών καυσίμων και ο κατανεμημένος χαρακτήρας των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας

Νέες θέσεις εργασίας στον ενεργειακό τομέα

Η επίσπευση της ενεργειακής μετάβασης και νέες θέσεις εργασίας

Οι ενεργειακές κοινότητες- ενεργειακοί συνεταιρισμοί 

Το χαμηλό ενεργειακό κόστος και η τοπική ενεργειακή αυτάρκεια

Ο τομέας της ενέργειας είναι ο πιο κρίσιμος στην οικονομία και μπορεί να καταλήξει στον ενεργειακό πόλεμο τον οποίο υφίσταται σήμερα ειδικά  η Ευρώπη, αλλά και ο πιο ελπιδοφόρος καθώς, η προοπτική των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μπορεί να  μας απελευθερώσει  ενεργειακά από την  σπάνις των ορυκτών καυσίμων, με πηγή ενέργειας την αφθονία του ήλιου.

Ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας τον ορυκτών καυσίμων που όρισε την πρώτη και δεύτερη βιομηχανική επανάσταση, είναι  βασική αιτία της αλματώδους ανάπτυξης  τους δύο τελευταίους αιώνες, αλλά και ταυτόχρονα   αιτία  της  παγκόσμιας ανισοκατανομής   του  πλούτου και της φτώχειας. Είναι φανερό ότι η ενεργειακή φτώχεια, σε μεγάλες περιφέρειες της παγκοσμιοποίησης φέρνει και την  διόγκωση της ανεργίας, που δεν αντιμετωπίζεται μόνο με σεμινάρια επαγγελματικής κατάρτισης.

Από την άλλη πλευρά, οι νέες τεχνολογίες στην ενέργεια  και  ο  κατανεμημένος χαρακτήρας των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ως τεχνολογική δυνατότητα, αποκεντρωμένης παραγωγής,  από τις τοπικές επιχειρήσεις και καταναλωτές έρχεται, να αλλάξει το παραδειγματικό μοντέλο και από συγκεντρωτικό να το κάνει  οριζόντια συμμετοχικό. Αυτή η διαδικασία  στο τέλος σημαίνει τεράστια μείωση του ενεργειακού κόστους για επιχειρήσεις και νοικοκυριά, καθώς  παράγουν ενέργεια μόνοι τους  για τον εαυτό τους.   Θα χρειαστούν όμως κατά τους ειδικούς, τουλάχιστον 30 χρόνια για την ενεργειακή μετάβαση, για να φτάσει η παραγωγή από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας πάνω από το 50% καθώς  σήμερα βρίσκεται μεταξύ 20% και 30% στην Ευρώπη.

Αλλά  η μετάβαση  δεν είναι  μόνο στο χέρι  των οικονομικών ελίτ,  των μεγάλων εταιρειών παραγωγών και διακινητών ενέργειας,  αλλά και στα χέρια  των αποκεντρωμένων κοινωνιών που μπορούν να αναλάβουν πρωτοβουλίες τοπικής παραγωγής ενέργειας, από τις ανοιχτές πηγές πρόσβασης και να επιταχύνουν τις διαδικασίες μετάβασης. Το θεσμικό εργαλείο σε αυτή τη διαδικασία είναι οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί ενέργειες, ( ενεργειακές κοινότητες).

Πρόκειται για τον εκδημοκρατισμό της ενέργειας και ταυτόχρονα για την εμπλοκή και την απασχόληση μεγαλύτερων τμημάτων του πληθυσμού στην όλη παραγωγική διαδικασία. Εξασφαλίζοντας περισσότερες θέσεις εργασίας.

Νέες θέσεις εργασίας

Σύμφωνα με  έκθεση  του ΔΝΤ προβλέπεται η αύξηση της ενεργειακής απόδοσης από  μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κατά περίπου 2% στο παγκόσμιο ΑΕΠ και δημιουργία 30 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας λόγω μεγαλύτερης εντάσεως εργασίας στις ανανεώσιμες πηγές από ότι τα ορυκτά καύσιμα. Γεγονός που αναγνωρίζεται και από άλλους διεθνείς οργανισμούς.

Υπάρχει μία θεωρητική και πρακτική θεμελίωση  ότι το αποκεντρωμένο μοντέλο παραγωγικής διαδικασίας που αποδίδει περισσότερες θέσεις εργασίας σε σχέση με το συγκεντρωτικό μοντέλο παραγωγής. Εις βάρος της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας ενώ  αποκέντρωση και η τοπική αυτάρκεια  προσιδιάζει στην ένταση εργασίας. Αυτό δεν συμφέρει τις μεγάλες εταιρείες κερδοσκοπίας που θέλουν να περιορίσουν το εργατικό κόστος αλλά συμφέρει τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα που επιδιώκουν πρώτα από όλα ένα εισόδημα για  το βιοπορισμό τους. Συμφέρει και την κοινωνία  και οικονομία στο σύνολο της  καθώς, δεν υπάρχουν μέλη της άνεργα και είναι σε θέση να καταναλώνουν και με αυτό τον τρόπο να συμβάλουν στη γενικότερη ευημερία.

Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι ενάντια στη ρομποτική και την τεχνητή νοημοσύνη που εξοικονομεί θέσεις εργασίας από τη συγκεντρωτική βιομηχανική παραγωγή, μειώνοντας μεταξύ άλλων και το κόστος για τους καταναλωτές. Αλλά είναι επίσης επιθυμητό  να υπάρχουν δυνατότητες αυτοπαραγωγής στους κρίσιμους τομείς του βιοπορισμού πού είναι η ενέργεια, η διατροφή και οι υπηρεσίες υγείας, για την ισορροπία του οικονομικού συστήματος και του εκδημοκρατισμού της κατανομής των πόρων.

Η  αυτόπαραγωγή της ενέργειας μοιάζει κάπως όπως την φεουδαρχική εποχή που ο καθένας συνήθως χωρικός, φρόντιζε και να κόβει και να μεταφέρει από το δάσος μόνος του τα καυσόξυλα στο σπίτι του  για την ενέργεια που χρειαζόταν. Τότε  βέβαια ο πληθυσμός της γης δεν ξεπερνούσε το ένα δισεκατομμύριο. Σήμερα  με τον πληθυσμό που έχει η Γη εάν γυρνούσαμε στη φεουδαρχική εποχή θα  πάγωναν τα πάντα. Ωστόσο οι νέες τεχνολογίες και στον τομέα της ενέργειας μας επιτρέπουν τη λήψη απεριόριστης ενέργειας από τον ήλιο και την ισοκατανομή για όλους.  Ο μετασχηματισμός αυτής της ενέργειας  σε ηλεκτρισμό και υγρά καύσιμα όπως το υδρογόνο, δημιουργεί επιπλέον τις πρόσθετες θέσεις εργασίας  που είναι αναγκαίες.

Τι εμποδίζει την επίσπευση της ενεργειακής μετάβασης

Το φθηνό φυσικό αέριο, το χαμηλό κόστος παραγωγής του λόγω του ελάχιστου εργατικού κόστους που χρειάζεται για να παραχθεί, και τα υπερκέρδη των  μεγάλα εταιρειών που ασχολούνται μονοπωλιακά με τη διακίνηση του, ήταν  το κίνητρο των εταιρειών αυτών να επενδύσουν στο φυσικό αέριο και τα ορυκτά καύσιμα και  το αντικίνητρο και να μην επενδύσουν περισσότερο στις ανανεώσιμες πηγές. Τώρα όμως που η τιμή τους με το ενεργειακό πόλεμο δεκαπλασιάστηκε και αποκαλύφθηκε η  κοντόφθαλμη  και μονόπλευρη επένδυση στα ορυκτά καύσιμα που η μόνη λογική της ήταν η αχαλίνωτη κερδοσκοπία έχουν αλλάξει τα δεδομένα.

Αποκαλύφθηκε το λάθος πως  οι κρατικές επιδοτήσεις στην ενέργεια, που είναι τεράστιες δεν κατευθύνθηκαν επαρκώς  στις ανανεώσιμες πηγές και στην κατανεμημένη ενέργεια των μικρών παραγωγών και Συνεταιρισμών, με αποτέλεσμα την καθυστέρηση της μετάβασης.

Εκεί που υπάρχουν εξαιρέσεις υπάρχουν και θαυμαστά αποτελέσματα μέσα από τους ενεργειακούς συνεταιρισμούς. Χιλιάδες συνεταιρισμοί ηλεκτρισμού και Πράσινης ενέργειας ξεφυτρώνουν σε κοινότητες ανά τον κόσμο, θέτοντας τα θεμέλια ενός κοινωφελούς χαρακτήρα και πίσω μέρους διαμοιρασμού του ηλεκτρικού ρεύματος μέσω περιφερειακών και τοπικών δικτύων διανομής.

Οι καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας αντί να επενδύουν στο χρηματιστήριο με εντελώς αβέβαια αποτελέσματα, επενδύουν στους ενεργειακούς συνεταιρισμούς εξασφαλίζοντας ένα πολύ χαμηλό κόστος της ενέργειας που  ίδιοι καταναλώνουν.

Στη Γερμανία οι συνεταιρισμοί της Πράσινης ενέργειας αναπτύσσονται με γοργό ρυθμό και συμβάλλουν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που πλησιάζουν το 30%. Προφανώς η Γερμανία σήμερα θα μπορούσε να είχε ξεπεράσει την ενεργειακή κρίση εάν οι προμήθειες από τις ανανεώσιμες πηγές πλησίαζαν το 50%.  Η Δανία βρίσκεται  στην Πρωτοπορία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της συνεργατικής παραγωγής και επηρεάζεται πολύ λιγότερο από την ενεργειακή κρίση.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες που έχουν σημαντική παράδοση στους αγροτικούς συνεταιρισμούς ηλεκτρικής ενέργειας, έχουν θέσει ο στόχο να παράγουν το 25% του ρεύματος των μελών τους από ανανεώσιμες πηγές  έως το 2025.

Είναι αυτό αρκετό  για να αποφύγουν την ενεργειακή κρίση; Προφανώς όχι καθώς οι τιμές από τα ορυκτά καύσιμα και την ηλεκτρική ενέργεια εκτινάσσονται  και εκεί στα ύψη  παρόλο που η Αμερική θεωρείται αυτάρκης στα ορυκτά καύσιμα.

Οι ήπιες μορφές ενέργειας από τον ήλιο και τον άνεμο δεν είναι ακόμα σε  τέτοιο βαθμό αναπτυγμένες  που θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν το ενεργειακό έλλειμμα. Κατά τους ειδικούς θα χρειαστεί τουλάχιστον μία δεκαετία ακόμη μετάβασης από τα ορυκτά καύσιμα στην πράσινη ενέργεια για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.

Επομένως, η παγκόσμια ενεργειακή κρίση μας διδάσκει πρακτικά ότι είναι αναγκαία η επιτάχυνση των διαδικασιών της ενεργειακής μετάβασης από τα ορυκτά καύσιμα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μέσω της κινητοποίησης των  επιχειρήσεων και Καταναλωτών για ενεργειακούς συνεταιρισμούς για την καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας.

Οι ενεργειακές κοινότητες- ενεργειακοί συνεταιρισμοί

Οι ενεργειακές κοινότητες είναι τοπικοί αστικοί συνεταιρισμοί αποκλειστικού σκοπού, μέσω των οποίων πρωτίστως οι πολίτες (είτε ως φυσικά είτε ως νομικά πρόσωπα) μπορούν να δραστηριοποιηθούν στον ενεργειακό τομέα, αξιοποιώντας τις καθαρές πηγές ενέργειας. Το νέο θεσμικό πλαίσιο διασφαλίζει ευνοϊκούς όρους για τη σύσταση και τη λειτουργία ενεργειακών κοινοτήτων, με στόχο την ενίσχυση όχι μόνο των ατομικών / οικογενειακών εισοδημάτων, αλλά και της τοπικής επιχειρηματικότητας, της αλληλέγγυας οικονομίας και την προώθηση της ενεργειακής δημοκρατίας.

Η κοινωνική οικονομία ως σύστημα είναι  αναγκαία συνθήκη προκειμένου να υλοποιηθεί αυτός ο στόχος με συνέργειες πολιτών ώστε να εξασφαλιστεί  ένα βιώσιμο ενεργειακό σύστημα για όλες τις κοινωνικές ομάδες χωρίς αποκλεισμούς και για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας.

Στους Συνεταιρισμούς αυτούς μπορούν να συμμετέχουν από κοινού η και ξεχωριστά Δήμοι νομικά τους πρόσωπα και δημότες.

Η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών μπορεί να γίνει σε στέγες αλλά και φωτοβολταικά πάρκα.

Από πληροφορίες που συγκεντρώσαμε για την Ελλάδα η επένδυση για κάθε νοικοκυριό κυμαίνεται σε 2.000 με 3.000 Ε. και το όφελος απόδοσης γύρω στο 15% το χρόνο. Άρα απόσβεση κεφαλαίου σε λιγότερο από 5 χρόνια.

Πρακτικά μια σχετική επένδυση μπορεί να  εξασφαλίσει ενεργειακή αυτάρκεια σε δημοτικά κτίρια και σχολεία, αλλά να γίνει και ζωντανό παράδειγμα ώστε να οργανωθούν οι δημότες στην συνεργατική παραγωγή ενέργειας να εξοικονομήσουν σημαντικούς πόρους για κάθε νοικοκυριό.

Οι οργανώσεις της Κοινωνίας Πολιτών, οικολογικές, πολιτιστικές, καταναλωτικές και ανθρωπιστικές μπορούν να παίξουν σπουδαίο και αποφασιστικό ρόλο στην κινητοποίηση των πολιτών καθώς διαθέτουν το

Η κινητοποίηση των διαδικασιών από τα κάτω για την παραγωγή τα ενέργεια από εναλλακτικές πηγές προσφέρεται  για πρώτη φορά στην ιστορία καθώς οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες ( πετρελαϊκές) γίνονται τροχοπέδη στην εξάπλωση των νέων τεχνολογιών του διαμοιρασμού της ενέργειας και της γνώσης. Είναι  προφανές ότι δεν θέλουν να  χάσουν τα υπερκέρδη τους από μια νέα βιομηχανία της ενέργειας που ελαχιστοποιεί το κόστος. Επομένως γεννάται και ένα πολιτικό ζήτημα οι τοπικές κοινωνίες να υπερασπιστούν  το κοινωνικό όφελος έναντι εκείνων που εμποδίζουν την διάχυση στις τεχνολογικές καινοτομίες και την κατανεμημένη ενέργεια.  Η ενέργεια είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για το μέλλον της κοινωνίας και του Πλανήτη λόγω κλιματικής αλλαγής, για να αφεθεί στα χέρια των μεγάλων πολυεθνικών που εμμένουν να κρατούν όμηρο την ανθρωπότητα στα ορυκτά καύσιμα.

Το χαμηλό ενεργειακό κόστος και η τοπική ενεργειακή αυτάρκεια

Μακροπρόθεσμα, οι προοπτικές για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας παραμένουν θετικές και χαρακτηρίζονται από σταθερή ανάπτυξη σε όλους τους τομείς και μείωση του ενεργειακού κόστους. Από τώρα έως και το 2040, η έρευνα και η ανάλυση δείχνουν ότι:

• Η συνολική ζήτηση θα αυξηθεί πάνω από 30%.
• Μέχρι το 2050 οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας θα αποτελέσουν περίπου το 56% του συνολικού ενεργειακού δυναμικού.
• Οι «Αναπτυσσόμενες» χώρες θα κατασκευάσουν 3 φορές περισσότερο δυναμικό σε Ανανεώσιμες από ό,τι οι «Ανεπτυγμένες».
• Η Διείσδυση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας θα διπλασιαστεί φτάνοντας στο 46% της συνολικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
• Το κόστος για την Αιολική ενέργεια θα μειωθεί κατά 32% ενώ αυτό της Ηλιακής κατά 48%.
• Η Ηλιακή ενέργεια θα αποτελέσει πάνω από το 1/3 της παγκόσμιας αύξησης δυναμικού Ενέργειας.

Χρειάζεται μία γενική καμπάνια από τις οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών και τις  καταναλωτικές οργανώσεις, τους  και τους συνεταιρισμούς  σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση για την  επίσπευση  της συμμετοχής στους ενεργειακούς συνεταιρισμούς με Εργαλεία¨:

Μία (1) Τεχνική Μελέτη η οποία θα προσδιορίζει τις τεχνικές διαδικασίες, εργασίες και μεθοδολογία εφαρμογής του σχεδίου με συγκεκριμένες διαστάσεις και μετρήσεις, προϋποθέσεις και κατανομή του έργου, για την εξυπηρέτηση του κάθε μέλους. Τις διαδικασίες προμήθειας υλικών εγκατάστασης. Το μέγεθος της ενέργειας που θα παράγεται και θα κατανέμεται στους δικαιούχους.

Ένα (1) Εγχειρίδιο, με βάση το παραδειγματικό μοντέλο (Φ/Β Πάρκο) που θα σχηματισθεί, θα λειτουργήσει ως εργαλείο χρήσης και διάδοσης της πρακτικής εφαρμογής των Ενεργειακών Κοινοτήτων. Επίσης θα λειτουργήσει και ως επικοινωνιακό εργαλείο των κινήτρων και πλεονεκτημάτων που υπάρχουν για τους Ενεργειακούς Συνεταιρισμούς. Και τέλος να λειτουργήσει ως μηχανισμός υλοποίησης και εφαρμογής του παραδειγματικού μοντέλου, για τη  δημιουργία επιχειρήσεων από τους οργανωμένους καταναλωτές, από τις συλλογικότητες.

Όταν αντικειμενικά απουσιάζει η χρηματοοικονομική μόχλευση της αγοράς, όπως συμβαίνει ύστερα από την παρατεταμένη κρίση, απαιτείται τουλάχιστον πολιτική μόχλευσης ανενεργών πόρων και κοινωνικού κεφαλαίου, καθώς και συνέργειες με τις μεγάλες κοινωνικές συλλογικότητες και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτό το ρόλο της μόχλευσης της θεσμικής ζήτησης μπορούν να το παίξουν οι μεγάλες Καταναλωτικές οργανώσεις, συνδικάτα, οικολογικές και πολιτιστικές Ενώσεις. Ο ξεχωριστός και διακεκριμένος ρόλος των κοινωνικών επιχειρήσεων που υποστηρίζονται από τις κοινωνικές συλλογικότητες είναι να μετασχηματίσουν τους ανενεργούς υλικούς και ανθρώπινους πόρους σε ενέργεια παραγωγικότητας και οικονομικής δράσης.

Το Εγχειρίδιο και η Τεχνική μελέτη θα μοιρασθεί σε όλους τους Δήμους που δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη σχετικές διαδικασίες και να υποστηριχθούν πρωτοβουλίες για αυτό τον σκοπό.

Το κοινωνικό αντίκτυπο αυτής της δράσης αναμένεται πολύ σημαντικό καθώς είναι αναγκαία μια πανευρωπαϊκή κινητοποίηση.

Υποσημείωση

Η εγρήγορση της κοινωνίας  στο ζήτημα της ενέργειας είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Ξεκινώντας το νοητικό ταξίδι από την Προμηθεϊκή φωτιά, φθάνοντας τον ηλεκτρομαγνητισμό και τις άπειρες δορυφορικές ραδιοσυχνότητες στα κινητά μας οφείλουμε να αναστοχαστούμε.

Η «Ενέργεια»  σε όλες τις μορφές της είναι  πηγή ζωής   με  προέλευση  το ζωοδότη Ήλιο. Ενέργεια είναι η τροφή και κάθε κίνηση, ενέργεια και η γνώση. Γι΄αυτό πρέπει να είναι κατανεμημένη σε όλους.Ο Αϊνστάιν, στο επίπεδο της φυσικής με τη γνωστή του εξίσωση Ε=mc2, απέδειξε ότι τα πάντα στη φύση είναι ενέργεια. Αντίστοιχα και στο επίπεδο της οικονομίας η ενέργεια καθορίζει κάθε ανάπτυξη. Οι νέες τεχνολογίες και οι μορφές ενέργειας επέδρασαν καθοριστικά σε όλες τις   φάσεις της πρώτης της δεύτερης και τρίτης βιομηχανικής επανάστασης.

Ο παρεμβατισμός της Τοπικής αυτοδιοίκησηςστην κοινωνική οικονομία

του Βασίλη Τακτικού

Ο παρεμβατισμός της τοπικής αυτοδιοίκησης στην κοινωνική οικονομία, με Πόρους και υποδομές λειτουργεί καθοριστικά στην ανάπτυξη της και ιδιαίτερα στη δημιουργία τοπικής απασχόλησης.  Κατ΄ αναλογία  του κρατικού παρεμβατισμού στον ιδιωτικό τομέα όταν βρίσκεται σε  οικονομική κρίση  και μεγάλη ανεργία.

Και αυτό συμβαίνει πρακτικά όπου εφαρμόζεται η κοινωνική οικονομία στο πεδίο της τοπικής αυτοδιοίκησης καθώς, συνεισφέρει με μετρήσιμα αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτωχοποίησης του πληθυσμού.

Υπάρχουν Δήμοι με εξαιρετικά παραδείγματα  αποτελεσμάτων που μπορούμε να αναφερθούμε όπως, ο δήμος της Μαδρίτης και ο δήμος της Βαρκελώνης που διοικούνται από δύο γυναίκες δημάρχους την Μανουέλα Καρμένα, στη Μαδρίτη και τη Άντα Κολάου  στη Βαρκελώνη. Ας σημειώσουμε ότι υπάρχουν και μικρότεροι Δήμοι με συγκεκριμένη ατζέντα πολιτικής για την κοινωνική οικονομία.

Η δημοτική αρχή της Μαδρίτης  θεσμοθέτησε το συμβούλιο αλληλέγγυας κοινωνικής και συνεργατικής οικονομίας, στο οποίο συμμετέχουν η Περιφερειακή ομοσπονδία συλλογικοτήτων από τις γειτονιές της ισπανικής πρωτεύουσας και το ευρωπαϊκό δίκτυο αγώνα ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό δράσεις που ενίσχυσαν την τοπική απασχόλησης.

Η δημοτική αρχή της Βαρκελώνης θεσμοθέτησε επίσης την αλληλέγγυα οικονομία ως έναν από τους πολιτικούς άξονες της τοπικής αυτοδιοίκησης με αιχμή την προστασία της κοινωνικής κατοικίας και τη δημιουργία τοπικού νομίσματος.

Επίσης, σε μία σειρά από δήμους στην Ευρώπη,  Ισπανία, Βέλγιο, Δανία και Γερμανία οι πολίτες οι οποίοι τοπικές κοινότητες και  την τοπική αυτοδιοίκηση έχουν συστήσει πάνω από 2.000 ενεργειακούς συνεταιρισμούς. Άλλοι μικρότεροι  Δήμοι έχουν αναπτύξει δράσεις τον τομέα υγείας και κοινωνικής φροντίδας με εξαιρετικά αποτελέσματα. Ενώ σε όλη την Ευρώπη εκτιμάται ότι υπάρχουν και λειτουργούν 2000 ενεργειακοί συνεταιρισμοί. Αλλά και σημαντικές κοινωνικές επιχειρήσεις στο τομέα υγείας που διευκολύνονται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση .

Θα μπορούσαμε επίσης να αναφερθούμε σε εκατοντάδες επιτυχημένα παραδείγματα στον Ευρωπαϊκό χώρο, που πιστοποιούν την  δυναμική της κοινωνικής οικονομίας όταν υποστηρίζεται από τοπικές  συλλογικές πρωτοβουλίες.  Αλλά το θέμα μας  δεν είναι τα μεμονωμένα επιτυχημένα παραδείγματα που είναι πράγματι πολλά.  Το θέμα που μας απασχολεί είναι  το φαινόμενο της κοινωνικής οικονομίας με καθολική ισχύ, στην αντιμετώπιση της ανεργίας της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.  Κι αυτό γιατί  μολονότι ο κατάλογος των καλών παραδειγμάτων είναι μακρύς, αυτό δεν σημαίνει ότι η κοινωνική οικονομία είναι στην ατζέντα της μεγάλης μερίδας των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης Τα παραδείγματα στην Ευρώπη ανταποκρίνονται μόνο στο 10% περίπου των δήμων που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες  για την κοινωνική οικονομία στην τοπική αυτοδιοίκηση.Αυτός είναι και ο λόγος  που είναι αναγκαίος ένας οδικός χάρτης  ανάπτυξης των  συνεργειών και δυνατοτήτων  της τοπικής αυτοδιοίκησης με τις κοινωνικές επιχειρήσεις.

Το ευρωπαϊκό Πλαίσιο της εμπλοκής της τοπικής αυτοδιοίκησης κοινωνική οικονομία.

Στο   ευρωπαϊκό πλαίσιο της κοινωνικής οικονομίας ήδη, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 η Τοπική Αυτοδιοίκηση μαζί με τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών θεωρούνται σημαντικοί φορείς και παράγοντες της αναπτυξιακής πολιτικής των ανεπτυγμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πράγμα το οποίο εξειδικεύεται και σε ανάλογα Ευρωπαϊκά Χρηματοδοτικά προγράμματα. Κάτι ανάλογο ισχύει (χωρiς βέβαια να προβάλλεται) στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τον Καναδά, την Αυστραλία κ.α. Ενώ στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αναγνωρίσει το ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν οι συνέργειες μεταξύ ΟΤΑ και οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών προωθώντας κατάλληλες πολιτικές συνεργασίας.

Ωστόσο, το θεσμικό περιβάλλον δημιουργίας κοινωνικών επιχειρήσεων, παρουσιάζει ελλείματα, καθώς δεν είναι μέσα στη γενικότερη λογική του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.     Σε κάθε περίπτωση η εφαρμογή της  Κοινωνικής Οικονομίας στη πράξη δεν είναι ζήτημα μόνο της κεντρικής Κυβέρνησης, αλλά κυρίως ζήτημα της Τοπικής αυτοδιοίκησης, λόγω εγγύτητας προς την κοινωνική βάση, αλλά και λόγω της ανάγκης συμπληρωματικής κάλυψης των παρεχόμενων υπηρεσιών της προς την Τοπική Κοινωνία. Οι δήμοι στη παρούσα συγκυρία μπορούν  να ξεκινήσουν την δημιουργική τους εμπειρία στην κοινωνική οικονομία από τομέα της ενέργειας.

Από την άμεση αυτοπαραγωγή και αυτοκατανάλωση για  μείωση του κόστους της ενέργειας σε κάθε δήμο, δίνοντας παράλληλα το παράδειγμα και στα νοικοκυριά να δημιουργήσουν με τη σειρά τους ενεργειακές κοινότητες.  Έχοντας ως οδηγό αυτή την εμπειρία της μείωσης του κόστους των αναγκαίων υπηρεσιών, μπορούν να περάσουν και σε άλλους τομείς της κοινωνικής οικονομίας, όπως είναι η  ενίσχυση της τοπικής διατροφικής αυτάρκειας και οι υπηρεσίες  υγείας  και κοινωνικής φροντίδας.

Οι ανενεργοί  ανθρώπινοι  και οι  υλικοί πόροι  στις τοπικές κοινωνίες

Μία από τις βασικές αιτίες της φτωχοποίησης του πληθυσμού και της ανεργίας, καθώς και η ανεπάρκεια  υπηρεσίες  υγείας  και κοινωνικής φροντίδας είναι οι ανενεργοί  ανθρώπινοι  και οι  υλικοί πόροι που δεν αξιοποιούνται τοπικά από το τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.. Τέτοιοι  αναξιοποίητοι χώροι  (σχολάζουσες γαίες, δημόσια κτίρια, δάση ) και από την άλλη πλευρά οι ανενεργοί ανθρώπινοι πόροι, υψηλή ανεργία στους νέους, και   μεγάλες ανάγκες για κοινωνικές υπηρεσίες είναι οι αντιφάσεις που μπορεί να λύσει η κοινωνική οικονομία που δίνει έμφαση στον βιοπορισμό και όχι στην κερδοσκοπία.
Υπάρχουν δηλαδή, σε μεγάλη έκταση ανενεργοί υλικοί και ανθρώπινοι πόροι τους οποίους η ιδιωτική επιχειρηματικότητα δεν έχει ενδιαφέρον να αναπτύξει ούτε ο δημόσιος τομέας να κινητοποιήσει . Λαμβάνοντας, βέβαια υπόψη ότι οι πόροι ο κοινωνικό κράτος δεν επαρκούν για  να καλύψουν όλες τις αυξανόμενες ανάγκες πρόνοιας και κοινωνικής φροντίδας.

Κι αυτό συμβαίνει δεδομένου ότι, η αυξανόμενη φορολογία στην οποία στηρίζεται το κοινωνικό κράτος έχει φθάσει στα υψηλότερα όρια, που πνίγει τις μικρές επιχειρήσεις με αποτέλεσμα την αδυναμία να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες κοινωνικές ανάγκες. Από την άλλη η αυξανόμενη ανεργία λόγω τεχνολογικών εξελίξεων είναι αιτία του οικονομικού και κοινωνικού αποκλεισμού δημιουργεί μια κατάσταση που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σε βάθος χρόνου μόνο από το κοινωνικό κράτος.
Η αυξανόμενη προσφορά προϊόντων δεν προκαλεί την αντίστοιχη ζήτηση από τους καταναλωτές καθόσον οι  μισθοί και εισοδήματα περιορίζονται.

Έτσι προκύπτει η αδράνεια των πόρων στο επίπεδο κάλυψης βασικών αναγκών διατροφής, στέγης και κοινωνικής μέριμνας είναι από τις βασικές αιτίες του προβλήματος καθήλωσης της οικονομικής δραστηριότητας. Το κράτος και η αγορά δεν μπορούν να καλύψουν το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας. Η συμπληρωματικότητα της κοινωνικής οικονομίας, μέσα από την ορθολογική προσέγγιση   αξιοποίησής  των ανενεργών πόρων  από την τις κοινωνικές επιχειρήσεις, είναι βέβαιο ότι μπορεί να καλύψει το κενό και  θα ωφελούσε τόσο το δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα, με δεδομένη τη διεύρυνση της απασχόλησης και της κατανάλωσης. Ακριβώς γιατί η συμπληρωματικότητα θα έχει θετικές επιδράσεις περεταίρω στο επίπεδο της μαζικής κατανάλωσης αλλά και στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Έτσι διεκδικώντας το μειωμένο κόστος συναλλαγών προκύπτει η ανάγκη    της ανάπτυξης της  κοινωνικής οικονομίας.

Πολλοί παραδέχονται ότι η πολιτική των επιδομάτων σε ανθρώπους που έχουν την ικανότητα να εργαστούν δεν είναι η σωστή κοινωνική λύση. Η σωστή πολιτική κατά γενική παραδοχή είναι ο παρεμβατισμός για  τη δημιουργία νέων  θέσεων εργασίας. Επομένως, ο επιθυμητός στόχος θα πρέπει πάντα να είναι σε σχέση με  τα κατάλληλα κίνητρα η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας που διευρύνει την απασχόληση. Κι αυτό μπορούν να πετύχουν οι κοινωνικές επιχειρήσεις με βάση το μειωμένο κόστος συναλλαγών.

Οι επιδοτήσεις από  το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο,  μπορούν να δίνονται ώστε να καλύπτουν ένα μέρος του εργατικού κόστους των εργαζομένων, σε κοινωνικές επιχειρήσεις ως μόχλευση κινητοποίησης αδρανών ανθρώπινων πόρων.

Αυτό θα πρέπει να είναι το ζητούμενο και το αίτημα προς κάθε  κυβέρνηση από την πλευρά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και από τις οργανώσεις της Κοινωνίας Πολιτών με στόχο να ενισχυθούν οι κοινωνικές επιχειρήσεις.

Οι συνέργειες τοπικής αυτοδιοίκησης κοινωνικών επιχειρήσεων και «Κοινωνικές Αναπτυξιακές Συμπράξεις»

Η τοπική Αυτοδιοίκηση έχει στην κυριότητά τους  κοινόκτητους  χώρους όπως αναφερθήκαμε και σε άλλα σημεία. Κατέχει δημοτικές γαίες, Βουνά, δάση,  ποτάμια, θαλάσσιες ακτές, πλατείες και κτίρια. Πρόκειται για υλικούς πόρους  που αντικειμενικά ανήκουν στους πολίτες.  Αυτούς τους πόρους  περιορισμένα μόνο μπορεί να αξιοποιήσει με τις δημοτικές επιχειρήσεις ενώ  δυνατόν ν΄αξιοποιηθούν σε μεγαλύτερη κλίμακα μέσα από  συνέργειες δημοτικών επιχειρήσεων και κοινωνικών επιχειρήσεων.

Καταρχήν στο τομέα της ενέργειας, μέσα από  τις ενεργειακές κοινότητες (Ενεργιακούς συνεταιρισμούς) μπορεί να προχωρήσει σε μεγάλη κλίμακα αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες, για τις  ανανεώσιμες πηγές ενέργειας  μειώνοντας δραστικά μέχρι εως και  70% το κόστος ηλεκτρικού ρεύματος σε κάθε τοπική κοινότητα, επιχείρηση και  νοικοκυριό.

Στον τομέα της αγροδιατροφικής  τοπικής αυτάρκειας,  παρέχοντας εκτάσεις και υποστήριξη με υποδομές στους κοινωνικούς αγροτικούς συνεταιρισμούς μπορεί να βελτιωθεί το τοπικό εισόδημα και τοπική αυτάρκεια.

Στον τομέα υγείας- κοινωνικής φροντίδας, δημιουργώντας υποδομές για κοινωνικές επιχειρήσεις Υγείας και κοινωνικής φροντίδας, ενισχύοντας  την προληπτική υγεία, την  κοινωνική μέριμνα και καταπολέμηση της φτώχειας.

Στον τομέα περιβάλλοντος, παράλληλα με την οικοπροστασία, να αξιοποιήσει το φυσικό περιβάλλον,. με την πράσινη επιχειρηματικότητα στη διαχείριση δασών και οικοσυστημάτων.

Στον τομέα του διαδικτύου και της ψηφιακής εργασίας, ενισχύοντας πρωτοβουλίες για Κέντρα Συμβουλευτικής ψηφιακής Εξυπηρέτησης Πολιτών,  με στόχο την υποστήριξη νέων  κοινωνικών επιχειρήσεων.

Στον τομέα της κοινωνικής κατοικίας, προσφέροντας εκτάσεις και οικιστικές υποδομές σε οικιστικούς συνεταιρισμούς.

Στον τομέα της πολιτιστικής επιχειρηματικότητας όπου υπάρχει παράδοση παρεμβατισμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Να  πολιτιστικά πάρκα αναψυχής και ψυχαγωγίας στο πλαίσιο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας.

Μία τέτοια προσέγγιση στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης απαιτεί καταρχήν να υπάρχει μία πολιτική ατζέντα της κοινωνικής οικονομίας.  Συγκεκριμένα κονδύλια στον  ετήσιο προϋπολογισμό  και καταγραφή  των διαθέσιμων πόρων για την κοινωνική επιχειρηματικότητα.

• Δημιουργία Ατζέντας παρεμβάσεων της ΤΑ
• Καταγραφή  και  σχεδιασμός αξιοποίησης ανενεργών πόρων
• Συνεργατικά δίκτυα αλληλεγγύης
• Συμμετοχικές διαδικασίες  συγκέντρωσης κοινωνικού και διανοητικού κεφαλαίου.
• Δομές διαχείρισης και διάδοσης της γνώσης.
• Υπηρεσίες  συμβουλευτικής- mentoring

Με βάση ένα τοπικό όραμα και σχέδιο ανάπτυξης της κοινωνικής οικονομίας είναι αναγκαία η απογραφή των ανενεργών πόρων και των αναγκών σε κάθε Δήμο. Ώστε να είναι γνωστές οι διαθέσιμες υλικές υποδομές,  στην τοπική κοινωνία και  αυτό να λειτουργήσει   ως διαγνωστικό εργαλείο των Δημοτικών Συμβουλίων και άλλων τοπικών φορέων. Προκειμένου να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την αξιοποίηση  των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της περιοχής.

Μία άλλη προϋπόθεση για την ανάπτυξη της κοινωνικής Οικονομίας στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι τα δημοτικά δίκτυα κοινωνικής οικονομίας σε Εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο, για να μπορούν να στηριχθούν θεσμικά οι πρωτοβουλίες.

Το περίπλοκο έργο της κινητοποίησης των ανθρώπινων πόρων και της δικτύωσης των κοινωνικών επιχειρήσεων από όλες τις πλευρές – πολίτες, καταναλωτές, επαγγελματίες, παραγωγούς, κοινωνικούς φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι απαραίτητο να εξυπηρετείται από ένα σύστημα δικτύωσης και οργάνωσης. Συνεπώς, θα λέγαμε πως έχουμε να κάνουμε με ένα ανοικτό κάλεσμα στις τοπικές συλλογικότητες  ώστε να συμετάσχουν στην κοινωνική επιχειρηματικότητα με την υποστήριξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Υπάρχουν Χιλιάδες οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών σε κάθε χώρα που προσφέρουν έμπρακτη βοήθεια σε άστεγους, ναρκομανείς, μετανάστες, υπερήλικες, αναπήρους και διάφορες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Χωρίς όμως πολλές φορές να υπάρχει  ένα τοπικό σχέδιο που θα αυξάνει τις δυνατότητες. Στο βαθμό  όμως η κοινωνική οικονομία υπάρχει στην  ατζέντα, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μπορούν κινητοποιηθούν περισσότεροι ανθρώπινοι και υλικοί πόροι.

Κι αυτό αντικειμενικά μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τις δομές της κοινωνικής οικονομίας και τη κοινωνική επιχειρηματικότητας καθώς, αυτή η μορφή επιχειρηματικότητας εξασφαλίζει μειωμένο κόστος παραγωγής και μειωμένο κόστος συναλλαγών. Τέλος, το μειωμένο κόστος είναι το θεμέλιο για τη βιωσιμότητα σε τομείς που δεν δύναται να ανταποκριθεί η ιδιωτική επιχειρηματικότητα και η μισθωτή εργασία.

Εν κατακλείδι ο δημοτικός παρεμβατισμός, για την στήριξη των κοινωνικών επιχειρήσεων, μπορεί να μειώσει το κόστος κοινωφελών υπηρεσιών, να δημιουργήσει τοπική απασχόληση εκεί που το κράτος και η αγορά αδυνατούν, να μειώσει το κόστος συναλλαγών και να εξασφαλίσει βιωσιμότητα υπηρεσιών εκεί που δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Βάσει αυτού του θεσμικού πλαισίου και της συνέργειας με  Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι οργανώσεις της Κοινωνίας Πολιτών μπορούν να αποκτήσουν ένα πιο δυναμικό ρόλο όπου να  καθίστανται, σε εθνικό τουλάχιστον επίπεδο, ισότιμος συνομιλητής στον κοινωνικό διάλογο, αναφορικά με τη κατανομή των πόρων και ειδικότερα  του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου. Τελικός στόχος είναι να  ενισχυθεί το κοινωνικό εισόδημα και ο λεγόμενος «κοινωνικός μισθός» των δημοτών με παροχές σε υπηρεσίες ως αντίρροπο σε μια εποχή φθίνουσας ζήτησης της μισθωτής εργασίας και ακρίβειας, σε βασικά αγαθά βιοπορισμού.

Κοινότητες συγκατοίκησης-διαβίωσης ηλικιωμένων

Γιώργος Κολέμπας*

Η κοινωνία γερνάει στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Ο αριθμός των ανθρώπων άνω των 65 ετών θα αυξηθεί κατά εκατομμύρια τις επόμενες δεκαετίες. Στο παρελθόν, οι ηλικιωμένοι ζούσαν στην ευρύτερη οικογένεια μέχρι να πεθάνουν. Σήμερα, συχνά μένουν μόνες/οι τους μετά τη μετακόμιση των παιδιών και τον θάνατο της/ του συντρόφου

1. Η αυξανόμενη μοναξιά αποτελεί αιτία κατάθλιψης της τρίτης ηλικίας. Η διαβίωση σε μια κοινότητα ηλικιωμένων μπορεί να το εξουδετερώσει αυτό.

Επίσης οι συντάξεις παντού μειώνονται και στην Ελλάδα έχουν μειωθεί εξαιρετικά με τις πολιτικές των μνημονίων των τελευταίων χρόνων. Η μεγάλη μερίδα των χαμηλοσυνταξιούχων λοιπόν δεν θα μπορούν να συνεχίζουν την ιδιοκατοίκηση, ακόμα και αν έχουν ιδιόκτητα σπίτια. Στην Ελλάδα βέβαια θα υπάρξει ένας δυσμενής συνδυασμός: οι νέοι άνεργοι, οι γονείς-γέροι με συντάξεις πείνας. Ποια μπορεί να είναι η λύση για τους ηλικιωμένους, οι οποίοι εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα για να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους, όπως πιθανά μπορούν οι νεότεροι είτε αναζητώντας αλλού δουλειά είτε μεταναστεύοντας; Ιδίως για τους ηλικιωμένους που ζουν μόνοι ή δεν έχουν καθόλου παιδιά;

Μια κατάλληλη λύση θα ήταν οι κοινότητες συμβίωσης ηλικιωμένων (επίσης: κοινότητες συγκατοίκησης ηλικιωμένων ή Διευρυμένες οικογένειες ηλικιωμένων), όπου οι ηλικιωμένοι μοιράζονται ένα μεγάλο διαμέρισμα ή ένα μεγάλο σπίτι-μονοκατοικία ή ένα συγκρότημα κατοικιών για να ζήσουν εκεί μαζί. Στην Ευρώπη -και ιδίως στη Γερμανία τα τελευταία χρόνια- έχουν δημιουργηθεί ένα εκτεταμένο πεδίο τέτοιων δομών συγκατοίκησης  και συν-διαβίωσης.

Ζώντας μαζί αντί ο καθένας/μια μόνη

Η διαβίωση σε μια τέτοια κοινότητα ηλικιωμένων έχει τα χαρακτηριστικά κοινοτικής ζωής που επωφελείται από ένα ισχυρό κοινωνικό δίκτυο εντός της ομάδας διαβίωσης. Οι κοινόχρηστοι χώροι κυρίως προσκαλούν για αυτό, αλλά συχνά και οι κοινές δραστηριότητες, είτε συζητήσεις για κοινού ενδιαφέροντος θέματα είναι αυτές, είτε για κοινές εργασίες στον κήπο, είτε για οργάνωση γιορτών και εκδρομών. Ωστόσο, θα μπορούν τα μέλη να αποσύρονται, αν το επιθυμούν. Αυτό τους επιτρέπει το δικό τους δωμάτιο ή διαμέρισμα που θα διαθέτουν, με ταυτόχρονη πρόσβαση στους ομαδικούς χώρους, όταν το χρειάζονται.

Σε μια κοινότητα συμβίωσης ηλικιωμένων ζουν μαζί ηλικιωμένοι που είτε έχουν ήδη συνταξιοδοτηθεί είτε πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν. Το κίνητρο είναι ότι δεν θέλουν να ζήσουν μόνοι τους στα γηρατειά και επιθυμούν να συνεχίσουν να είναι κοινωνικοί και επικοινωνιακοί ή και έχουν χαμηλές συντάξεις για να διατηρούν δικό τους σπίτι και δεν επιθυμούν να μπουν σε γηροκομείο. Οι ένοικοι μοιράζονται είτε ένα μεγάλο διαμέρισμα ή μια μονοκατοικία με ξεχωριστά δωμάτια ή ένα μπλοκ με ξεχωριστές μικροκατοικίες και πρόσθετους κοινόχρηστους χώρους, όπως μια μεγάλη κουζίνα, τραπεζαρία, σαλόνι ή μεγάλο μπάνιο,  ή μια αυλή και κήπο. Συνήθως, οι ηλικιωμένοι συγκατοικούν όταν είναι ακόμα ευκίνητοι. Εάν ένας ένοικος χρειαστεί φροντίδα, συνήθως την αναλαμβάνει μια επαγγελματική υπηρεσία κατ’ οίκον φροντίδας.

Υπάρχει βέβαια μια διάκριση μεταξύ υποστηριζόμενων από έξω-π.χ από ένα σύλλογο ή μια κοινωνική υπηρεσία ή ασφαλιστικό ταμείο-και ανεξάρτητα διαχειριζόμενων κοινόχρηστων κατοικιών από τα ίδια τα μέλη της κοινότητας:
α) Η λεγόμενη ενεργητική κοινότητα διαβίωσης απευθύνεται (αν και όχι αποκλειστικά σε δραστήριους ακόμα) ηλικιωμένους πολίτες, όπου σαν κάτοικοι ζουν μαζί ανεξάρτητα και οργανώνουν τη ζωή τους χωρίς εξωτερική βοήθεια.
β) Η παθητική –θα μπορούσε να ονομασθεί-κοινότητα συγκατοίκησης2 που είναι μια (λιγότερο ή περισσότερο επαγγελματικά) εξωτερικά υποστηριζόμενη κοινότητα διαβίωσης για ηλικιωμένους πολίτες μεταξύ των οποίων υπάρχουν και κάποιοι που χρειάζονται φροντίδα. Μοιάζει με μια Εστία στην οποία παρέχεται, εκτός των άλλων, και ιδιαίτερη φροντίδα υγείας, εξασφαλισμένη από πόρους της ίδιας της κοινότητας ή από υγειονομική κρατική υπηρεσία και ασφαλιστικά ταμεία περίθαλψης (αφού οι πολίτες υπήρξαν ασφαλισμένοι σε υγειονομικά ταμεία).
Στην ενεργητική κοινότητα υπάρχουν ηλικίες 50 ετών και άνω. Οι περισσότεροι κάτοικοί της εξακολουθούν να είναι πολύ δραστήριοι και κάνουν πολλά μαζί. Μια τέτοια κοινότητα μπορεί να είναι και ένας συνδυασμός νέων οικογενειών και ηλικιωμένων πολιτών. Μπορεί τότε να ονομασθεί και «οικιστική κοινότητα πολλαπλών γενεών» ή μια εστία πολλαπλών γενεών. Πολλές γενιές ζουν μαζί με στόχο τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη και αλληλοστήριξη3.

Μια διαγενεακή κοινότητα κατοικιών ή διαμερισμάτων, συχνά αποκαλούμενη επίσης πολυγενεακή συγκατοίκηση, πολυγενεακή διαβίωση, επιλέγεται ως μακροχρόνια ρύθμιση της διαβίωσης και της εθελοντικής συγκατοίκησης πολλών ανεξάρτητων και διαφορετικής ηλικίας ατόμων σε ένα πολύ μεγάλο διαμέρισμα ή σπίτι.

Το κοινό σημείο όλων αυτών των δομών είναι ότι βασίζονται στην επιθυμία να αναβιώσει η συντροφικότητα και η αλληλοϋποστήριξη μεταξύ νέων και ηλικιωμένων. Ο όρος που χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο αντιτίθεται σκόπιμα σε μορφές σύγκρουσης γενεών. Οι ένοικοι συχνά αναλαμβάνουν οι ίδιοι καθήκοντα και έτσι συμβάλλουν σημαντικά στην ομάδα. Συχνά, το σημείο αναφοράς σε αυτό το πλαίσιο είναι η συμβίωση σε μεγάλες οικογένειες, τις «διευρυμένες» όπως τις έχουμε ονομάσει, όπου η καθημερινή ζωή διαχειρίζεται από πολλές γενιές μαζί. Μια καθημερινή ζωή που εκ των πραγμάτων θα έχει το μικρότερο δυνατό οικολογικό αποτύπωμα.

Υπάρχουν επίσης μεικτές μορφές στις οποίες, για παράδειγμα, ένα συγκρότημα κατοικιών που διαχειρίζεται ένας συνεταιρισμός, στεγάζει επίσης υπηρεσίες για οικογένειες (όπως ένα κέντρο ημερήσιας φροντίδας)4

Νομικές προϋποθέσεις

Όσοι αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να δημιουργήσουν από την αρχή μια τέτοια κοινότητα, θα χρειασθεί να ετοιμάσουν ένα λεπτομερές σχέδιο λειτουργίας της που θα αφορά:, τους κανόνες συμβίωσης, τα οικονομικά της, τα αντίστοιχα με το είδος της νομικά ζητήματα.

Στην περίπτωση εξωτερικά υποστηριζόμενης κοινότητας διαβίωσης, θα πρέπει να προσδιορίζονται με σύμβαση τα καθήκοντα των εργαζομένων(π.χ. μάγειρου, κηπουρού ή νοσοκόμου) ή της υπηρεσίας υγειονομικής φροντίδας, πέραν όσων προσφέρονται εθελοντικά. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον/ην εργαζόμενο/η με νοσηλευτική δραστηριότητα, ή αναλαμβάνει τη φροντίδα σε διάφορους τομείς όπως τα διοικητικά και οικιακά καθήκοντα. Για το σκοπό αυτό, τα πρόσωπα αυτά θα πρέπει να οριστούν από κοινού από τους κατοίκους της συμβίωσης. Χρειάζεται επίσης σύμβαση με τις κοινωνικές υπηρεσίες, έτσι ώστε η Κοινότητα να δικαιούται επίδομα ομαδικής στέγασης.

Μπορεί και ένας/μια συγγενής κάποιου μέλους της κοινότητας να μετακομίσει στη κοινότητα διαβίωσης ηλικιωμένων που υποστηρίζεται από έναν φορέα και να παρέχει υπηρεσίες φροντίδας. Η σύμβαση μίσθωσης που συνάπτει με τον πάροχο του κτιρίου θα πρέπει να υπόκειται στις ίδιες απαιτήσεις. Θα πρέπει επίσης να εξασφαλίζεται και η πλήρης ενδονοσοκομειακή περίθαλψη των μελών, όταν θα είναι αναγκαίο.

Εάν υπάρχει ανάγκη για περίθαλψη, μπορεί να ανατεθεί σε μια υπηρεσία εξωτερικής περίθαλψης η φροντίδα των ενοίκων της κοινότητας με απευθείας συνεννόηση με το ή τα αρμόδια ταμεία ασφάλισης-περίθαλψης.

Επιπλέον, οι συγκάτοικοι της Κοινότητας θα πρέπει να ορίσουν από κοινού και κάποιον-εργαζόμενο ή μέλος της-που θα τους εκπροσωπεί προς τρίτους. Ο εκπρόσωπος αυτός μπορεί επίσης να υποστηρίζει την Κοινότητα με γενικές δραστηριότητες φροντίδας, διοίκησης και καθαριότητας και ο ρόλος του είναι ανεξάρτητος από την ατομική νοσηλευτική φροντίδα των ηλικιωμένων πολιτών.

Ίδρυση μιας νέας Κοινότητας Συμβίωσης ηλικιωμένων

Στη χώρα, όπου από όσα ξέρουμε, δεν έχουν δημιουργηθεί τέτοιες δομές συγκατοίκησης ηλικιωμένων μέχρι τώρα και θα πρέπει να διεκδικηθούν με κάθε τρόπο. Θα είναι απαραίτητο τα επόμενα δύσκολα χρόνια να αναληφθούν πρωτοβουλίες για τη σύστασή τους, από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους. Ήδη συνταξιούχοι μαζί με συγγενείς τους πιθανά, αφού συμπράξουν και με τυχόν ενδιαφερόμενους μελλοντικούς τέτοιους, μπορούν να ξεκινήσουν την διερεύνηση δυνατοτήτων σύστασης μια κοινότητας συμβίωσης, σε κάθε τόπο, είτε σε μια μεγάλη πόλη είτε σε μικρότερη επαρχιακή.

Αν ο αριθμός των ιδρυτικών μελών είναι αρκετός για τη δημιουργία κοινωφελούς συλλόγου, τον ιδρύουν πρώτα σαν φορέα της κοινότητας. Αν δεν είναι τότε δημιουργούν την ομάδα πρωτοβουλίας που θα την βάλει στα σκαριά, ελπίζοντας κι περιμένοντας στη συνέχεια να δημιουργηθούν οι δυνατότητες για ίδρυση φορέα.
Σε κάθε περίπτωση ετοιμάζουν στις συναντήσεις τους ένα αρχικό σχέδιο για τη σύστασή της, που όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω περιλαμβάνει μια οικονομοτεχνική μελέτη, έναν εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας, μια νομική μορφή, το μοντέλο της, καθώς και το πιο βασικό την τοποθεσία της. Για την τελευταία θα παίξουν σημαντικό ρόλο οι καλές προϋποθέσεις, δηλαδή οι καλές συγκοινωνιακές συνδέσεις, οι κοντινές εμπορικές εγκαταστάσεις, το πράσινο του περιβάλλοντος για να είναι υγιεινό και να αισθάνονται άνετα τα μέλη της τρίτης ηλικίας.

Στην Ελλάδα έχει ήδη δημιουργηθεί μια τέτοια πρωτοβουλία στο φ/β με την επωνυμία:

Συγκατοίκηση ηλικιωμένων-Φτιάχνω το μέλλον μου!

(https://www.facebook.com/groups/473265414289447/permalink/473293200953335)

Το κάλεσμα για συμμετοχή είναι το παρακάτω:

«Νομίζετε ότι για εμάς που έχουμε μπει για τα καλά στην τρίτη ηλικία οι χαρές της παρέας και της συντροφικότητας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί;

Νομίζετε ότι παρ’ όλη την κοινωνική ή οικογενειακή δραστηριότητα η μοναξιά και η κατάθλιψη μπορούν να είναι η μόνη συντροφιά μας, όταν κλείνουμε την πόρτα του σπιτιού πίσω μας;

Πιστεύετε ότι είμαστε απενεργοποιημένοι και ανίκανοι για δημιουργική αλληλεπίδραση με τους άλλους;

Νομίζετε ότι, μέσα σε μία ταραγμένη ησυχία και ανία, το μόνο που έχουμε να περιμένουμε είναι η “μόνη βεβαιότητα που έχουμε σ’ αυτή τη ζωή”;

Έχετε την εντύπωση ότι εμείς, τα μεγάλα παιδιά, δεν έχουμε μέλλον;

Εμείς, με πατημένα για τα καλά τα δεύτερα -ήντα, που αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε αυτή τη σελίδα, αυτό το κάλεσμα, πιστεύουμε ακράδαντα ότι ναι και βέβαια έχουμε μέλλον, μέχρι την στιγμή που, με το καλό, θα κλείσουμε τα μάτια μας φυσικά. Πιστεύουμε ότι ο χρόνος που έχουμε στην διάθεσή μας μπορεί να γίνει συναρπαστικός, δημιουργικός, γεμάτος εκπλήξεις και νέα ενδιαφέροντα. Μπορεί να είναι γεμάτος με φίλους και αγάπη, μπορεί να έχει ουσιαστική ποιότητα με έναν τρόπο που μόνον η ηλικία αυτή μπορεί. Μέσα από την γνώση της ζωής, το μεγάλο μας προσόν που κατακτήσαμε με πόνο και κόπο, μπορούμε να χαιρόμαστε κάθε στιγμή και να εκτιμούμε απεριόριστα κάθε είδος ομορφιάς.

Αυτή η σελίδα φιλοδοξεί να κάνει κάλεσμα και να γίνει σημείο συνάντησης με στόχο την συγκατοίκηση ηλικιωμένων ανθρώπων. Ανθρώπων που προτιμούν να είναι ολοκληρωμένα, υγιή όντα, που αγαπούν να κάνουν παρέα με άλλους, που επιδιώκουν την συναναστροφή με καινούρια πρόσωπα, που έχουν τη σοφία της συναίνεσης και της αποδοχής της διαφορετικότητας των άλλων. Η σελίδα αυτή απευθύνεται κυρίως προς όσους αισθάνονται επιτακτική ανάγκη για την συντροφικότητα που θεραπεύει τον εφιάλτη της μοναξιάς. Είναι ένα κάλεσμα με στόχο να έρθουμε σε επαφή, να γνωριστούμε ψηφιακά αλλά κι από κοντά και να εντοπίσουμε τους πιθανούς συγκατοίκους μας.

Παρακαλούμε τους νεαρούς, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας που λαμβάνουν γνώση αυτής της σελίδας να την κάνουν γνωστή στους μεγαλύτερους συγγενείς τους, βλέπετε πολλά μεγάλα παιδιά είναι αναλφάβητα ως προς την ψηφιακή ζωή. Και παιδιά, η βοήθεια σας δεν σταματάει εδώ. Θέλουμε να μας έχετε στον νου σας και αν σας αρέσει η ιδέα, να έρθετε να μείνετε μαζί μας, όποτε και όσο θέλετε. Σας χρειαζόμαστε και μας χρειάζεστε.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Ας φροντίσουμε το μέλλον μας»

*Συγγραφέας

1. Στη Γερμανία για παράδειγμα όπου υπάρχουν τα στοιχεία, ήδη το 2006, το 37% των γυναικών ηλικίας 55 ετών και άνω και το 17% των ανδρών ζούσαν μόνες τους. Από την ηλικία των 75 ετών, το ποσοστό αυτό ήταν 62% των γυναικών και 24% των ανδρών. http://www.bpb.de/wissen/5MJEAP,0,0,Alleinlebende_nach_Familienstand.ht

Δήλωση του Περιφερειάρχη Αττικής Γ. Πατούλη με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία

1/10/2022

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας για τους Ηλικιωμένους δεν είναι μια απρόσωπη γιορτή. Είναι η προσωπική τιμή που αποδίδουμε ο καθένας μας σε πρόσωπα οικεία μας, στον παππού και την γιαγιά, στον πατέρα και την μάνα, σε όλους αυτούς που ο ανθρώπινος χρόνος τους κατατάσσει σε αυτό που ονομάζουμε Τρίτη Ηλικία.

Στα πρόσωπα και στα χρόνια όλων αυτών, οφείλουμε πολλά. Και αποτελεί υποχρέωση και καθήκον, όχι μόνο η ένδειξη σεβασμού αλλά και η σαφής διατύπωση της ευγνωμοσύνης για τα ηθικά εφόδια που μας κληροδότησαν, τις αξίες που μας εμφύσησαν για μια καλύτερη κοινωνία, διασυνδεδεμένη με την ελληνική οικογένεια, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας. Αποτελεί επίσης υποχρέωση και καθήκον, να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους, τις αγωνίες τους και τα προβλήματά τους, αλλά και να αναγνωρίζουμε το δικαίωμα συμμετοχής στην χαρά και την δημιουργία μέσα στην σύγχρονη κοινωνία.

Είναι γεγονός ότι ο ρυθμός γήρανσης του πληθυσμού είναι πολύ ταχύτερος από ό, τι στο παρελθόν. Σύμφωνα με τα στοιχεία, τις επόμενες τρεις δεκαετίες, ο αριθμός των ηλικιωμένων παγκοσμίως αναμένεται να υπερδιπλασιαστεί και να ξεπεράσει το 1,5 δισεκατομμύριο άτομα το 2050, ενώ το 80% αυτών θα ζουν σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.

Παράλληλα, όλες οι χώρες αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις για να διασφαλίσουν ότι τόσο τα συστήματα υγείας όσο και τα κοινωνικά τους συστήματα είναι έτοιμα να ανταποκριθούν στο έπακρο σε αυτή τη δημογραφική μετατόπιση. Είναι λοιπόν χρέος όλων, φορέων και πολιτείας, η αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων.

Η Περιφέρεια Αττικής έχει ως προτεραιότητα τη δρομολόγηση σειράς δράσεων, προγραμμάτων και πρωτοβουλιών, με έμφαση στην πρόληψη στον τομέα της υγείας, αλλά και στην βελτίωση του επιπέδου διαβίωσής τους προκειμένου να ενισχύσουμε σημαντικά το δίχτυ ασφαλείας γύρω τους. Σ’  αυτό το πλαίσιο χρηματοδοτούμε μέσω του άξονα προτεραιότητας 9 του ΠΕΠ Αττικής 2014-2020, οκτώ δομές ΚΗΦΗ (Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων) στους δήμους Λαυρεωτικής, Αγ. Βαρβάρας, Δάφνης Υμηττού, Φιλαδέλφειας Χαλκηδόνας, Κορυδαλλού, Ζωγράφου, Αχαρνών, Κρωπίας με ποσό 5,5εκ. ευρώ

Στο νέο Πρόγραμμα Αττική 2021-2027, προβλέπεται αφενός η συνέχιση και ενίσχυση αυτών των δομών ΚΗΦΗ και αφετέρου δράσεις υποστήριξης ενεργού και υγιούς γήρανσης ύψους 1,5 εκ. ευρώ, δράσεις καταπολέμησης του ψηφιακού αναλφαβητισμού σε ηλικιωμένους ύψους 1 εκ. ευρώ, πρόγραμμα προσωπικού βοηθού και κοινωνικού φροντιστή για ηλικιωμένους ύψους 1,5 εκ. ευρώ

Θα παραμείνουμε στο πλευρό τους.

Γραφείο Τύπου