Η πάλη των μοναχών με τα στοιχεία της φύσης

Εδώ και 1000 χρόνια που ανέβηκαν στις κορφές οι πρώτοι ασκητές, εδώ και 600 χρόνια που χτίστηκαν τα μοναστήρια, οι μοναχοί μετεωρίζονται μεταξύ γης και ουρανού και προσπαθούν να φτάσουν στο θείο, μέσα από τον στοχασμό να φτάσουν στην λύτρωση τη δική τους, αλλά και του σύμπαντος κόσμου.

Χαρακτηριστικό του δέους που προκαλούσε και εξακολουθεί να προκαλεί στον επισκέπτη η ανάβαση στις μονές με τον παλιό τρόπο είναι το εξής στιχούργημα του Αρχιεπισκόπου Ράσκας Γερασίμου όταν έφτασε στα Μετέωρα το 1776:

«Ερχόμενος στη Βαρλαάμ

Θωρώ το ύψος π’ όχει

Από το φόβο έλεγα

Δεν ανεβαίνω, όχι,

Και κατεβάζουν το σκοινί,

Το δίκτυ και με βάζουν

Και δένοντας τα μάτια μου

Επάνω μ΄ ανεβάζουν»