Ο δρόμος προς τα Μετέωρα και τότε και σήμερα μοιάζει θεοχάρακτος που μας προσκαλεί σε σωματική και πνευματική άσκηση. Οι πρώτοι ασκητές ζούσαν δίπλα σε φωλιές αητών και γυπών, έτρωγαν άγρια χόρτα, άγριο μέλι, λιγοστό ψωμί, τυρί, γάλα από τα γύρω κοπάδια και κρασί. Το βράδυ από τις κέλες τους μετρούσαν τα αστέρια και θαύμαζαν το μεγαλείο της πλάσης του Θεού.