Η μονή του Ρουσάνου ή Αρσάνη (1288), κοινόβιον, ειλικρινές και άδολον.

Σύμφωνα με μαρτυρίες η μονή ιδρύθηκε το 1288 από τους μοναχούς Νικόδημο και Βενέδικτο, ωστόσο επικρατέστερη είναι η άποψη πως ιδρυτές της ήταν πρίν από το 1545 οι ηπειρώτες μοναχοί Μάξιμος και Ιωάσαφ. Ένα μοναστήρι «κοινόβιον, ειλικρινές και άδολον» το ήθελαν οι κτήτορες τη μονή αυτή και έτσι το κατέγραψαν στη διαθήκη τους, γιατί δεν υπάρχει εκεί ατομική ιδιοκτησία, όλα ανήκουν σε όλους.

Το καθολικό, αφιερωμένο στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος είναι ένας αγιορείτικου τύπου ναός, της παραλλαγής του δικιόνιου. Η αγιογράφηση του ναού έγινε το 1560/61 από ανώνυμους αγιογράφους της κρητικής σχολής.

Ο επισκέπτης περνά την αιωρούμενη γέφυρα. Από κάτω, στην εσωτερική αυλή της μονής έκρηξη χρωμάτων από έναν περιποιημένο λουλουδόκηπο.

Από πάνω στην κορφή ενός ελάτου, ένα πουλί, ο τσοπανάκος, σφυρίζει σαν βοσκός που μαζεύει τα πρόβατά του.

Ο επισκέπτης θαυμάζει μέσα στο θαμπό φως των καντηλιών τις μορφές της Παναγίας Οδηγήτριας και του Ιησού δεξιά και αριστερά από το βημόθυρο. Στα τόξα και τις καμπύλες του μικρού καθολικού ιστορείται η τρομερή στιγμή της Β΄ Παρουσίας όπου ζυγιάζονται οι ψυχές των ανθρώπων προς το καλό και το κακό. Επίσης ιστορείται η θριαμβευτική στιγμή της Ανάστασης, η μόνη ελπίδα των χριστιανών. Στο μοναστηριακό συγκρότημα υπάρχει ένας ακόμη ναΐσκος, αφιερωμένος στην Αγία Βαρβάρα.

Η μονή υπέστη αρκετές λεηλασίες και αρπαγές κειμηλίων και χειρογράφων κατά την περίοδο 1941-1944. Το 1986 εγκαταστάθηκε στη μονή γυναικεία αδελφότητα. Παλιότερα η ανάβαση στη μονή γινόταν με ανεμόσκαλες ή με κάποιες ξύλινες γέφυρες, αλλά το 1936 κατασκευάστηκαν οι δύο σταθερές γέφυρες που συνέδεσαν το μοναστήρι με τους άλλους μικρότερους βράχους.