1. "Η υψηλή σημασία της ανάπτυξης κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας σε περίοδο κρίσης".

2.    Το πέρασμα από τη Β΄ στη Γ΄ βιομηχανική εποχή και οι καταλυτικές συνέπειες στην αγορά εργασίας.

Με βάση τους θεσμούς του κράτους και της αγοράς, η συρρίκνωση στην αγορά εργασίας  θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι είναι νομοτελειακή εξέλιξη η μείωση της απασχόλησης στην γραμμική παραγωγική διαδικασία δεδομένης της ανάπτυξης της τεχνολογίας και του περιορισμού της χειρονακτικής εργασίας.

3.    Η αδρανοποίηση  των πόρων, ο οικονομικός και κοινωνικός αποκλεισμός και η αδυναμία του κράτους και της αγοράς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

Το κίνητρο του κέρδους που κινητοποιεί την αγορά έχει μεταφερθεί πλέον στη ένταση κεφαλαίου ενώ το κράτος βρίσκεται μπροστά στη δραστική μείωση της φορολογικής βάσης λόγω του οικονομικού αποκλεισμού μεγάλου τμήματος της κοινωνίας και κατά  επέκταση αναγκάζεται στη μείωση των επενδύσεων που είναι προϋπόθεση για  νέες θέσεις εργασίας.

Ανθρώπινοι και υλικοί πόροι απαξιώνονται μέσα από το σύστημα.

Μοιραία είναι μονόδρομος η επένδυση στο συνεργατικό μοντέλο της οικονομίας

για την αξιοποίηση των ανενεργών πόρων με τα θεσμικά εργαλεία της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας  που περιορίζουν τον εκχρηματισμό της οικονομίας στη πραγματική οικονομία και στη σχετική τοπική αυτάρκεια.

4.    Νέα θεσμικά εργαλεία και το πέρασμα από τη συντεχνιακή οργάνωση στην οριζόντια αλληλέγγυα οργάνωση της κοινωνίας για την κινητοποίηση του συνόλου των ανθρώπινων πόρων.

Στη περίοδο της β΄ βιομηχανικής επανάστασης κυριάρχησε η εξειδίκευση και το συντεχνιακό μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας διευρύνοντας τις ανισότητες όχι μόνο μέσω της αγοράς αλλά και μέσω του κρατισμού με απράδεκτα πλέον προνόμια για τις οικονομικές και κρατικές ελίτ εις βάρος του συνόλου της κοινωνίας. Η οριζόντια οργάνωση της κοινωνίας- στο επίπεδο είμαστε όλοι πολίτες –και η αυτοδιαχείριση είναι η απάντηση η απάντηση στην κρίση που γεννήθηκε από την διόγκωση των ανισοτήτων.

5.     Ο παράλληλος ρόλος του «κοινωνικού κεφαλαίου» στις επενδύσεις, εκεί που δεν επενδύει το οικονομικό κεφάλαιο.

Σήμερα διαπιστώνουμε ότι εκεί που αρνείται να επενδύσει το οικονομικό κεφάλαιο μπορεί να κινητοποιηθεί και να επενδύσει συμμετοχικά το κοινωνικό κεφάλαιο με βάση τα κοινωνικά δίκτυα δημιουργώντας μια νέα βάση πίστης –εμπιστοσύνης αλλά και νέες συνεταιριστικές τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία.

τα κοινωνικά δίκτυα- το κοινωνικό κεφάλαιο μπορούν σε μεγάλο βαθμό να υποκαθιστούν τη τρωθείσα εμπιστοσύνη προς τις παραδοσιακές τράπεζες.

6.    Η κοινωνική δικτύωση και το κτίσιμο της νέας εμπιστοσύνης με την ενότητα των οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών.

Με την κοινωνική δικτύωση, τον συνεργατισμό, την νέα εμπιστοσύνη την οριζόντια οργάνωση της κοινωνίας και την αυτοδιαχείριση σπάει ο φαύλος κύκλος της συρρίκνωσης και της αχρήστευσης των ανθρώπινων πόρων.

7.    Η αυτό-οργάνωση-αυτοδιαχείριση μέσω των κοινωνικών αναπτυξιακών συμπράξεων σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Το δια ταύτα αυτής της προσέγγισης είναι ο σαφής προσδιορισμός του υποκειμένου της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας συγκεκριμένα θεσμικά εργαλεία ανάπτυξης της κοινωνικής επιχειρηματικότητας και οι αναγκαίες συμμαχίες που πρέπει να αναπτυχθούν με τους άλλους θεσμούς , Τ.Α επιμελητήρια και δημόσιους οργανισμούς.

Με βάση αυτό το σκεπτικό προτείνουμε προς την Κυβέρνηση και την Τ.Α το μοντέλο των θεμικών κοινωνικών αναπτυξιακών συμπράξεων.