Οι διαβρωσιγενείς σχηματισμοί είναι σκληρά κροκαλοπαγή πετρώματα, τα οποία απομονώνονται μετά τη διάβρωση των γειτονικών τους ψαμμιτικών και αργιλοαμμοδών πετρωμάτων. Κατά την άποψη λοιπόν αυτή, τα Μετέωρα ανήκουν στην κατηγορία των διαβρωσιγενών βουνών. Σύμφωνα με τη δεύτερη θεωρία πρόκειται για δελτοειδή κώνο ποταμού, ο οποίος κατά τον πλειογενή αιώνα όταν η πεδιάδα της Θεσσαλίας ήταν ακόμη λίμνη, μετέφερε άμμο, λάσπη, κροκάλες, χαλίκια και άλλες φερτές ύλες στην έξοδό του, στην περιοχή των Μετεώρων. Τα υλικά αυτά αργότερα συγκολλήθηκαν και σχημάτισαν κώνο, ο οποίος στη συνέχεια, όταν αποσύρθηκαν τα νερά, κατατμήθηκε σε λόφους και βράχους διαφόρων σχημάτων. Κα στις δύο όμως περιπτώσεις οι βράχοι των Μετεώρων την τελική τους μορφή, με τα τόσα περίεργα σχήματά τους, την πήραν από την επίδραση της διάβρωσης που προκαλεί ο αέρας.