Η βυζαντινή αγιογραφία τρόπος μύησης στο θείο. Η κρητική σχολή

Για αυτό το λόγο ο σημερινός προσκυνητής πρέπει να προσεγγίσει βιωματικά τις αγιογραφίες των μοναστηριών, είτε τοιχογραφίες, είτε φορητές εικόνες όπου ιστορούνται όχι μόνο μορφές αγίων αλλά και επεισόδια από τη Βίβλο. Ας μην ξεχνάμε πώς σε μια εποχή που λίγοι ήσαν οι εγγράμματοι η γνώση του ευαγγελίου μεταλαμπαδευόταν με δύο τρόπους. Με το κήρυγμα από άμβωνος και με την ιστόρηση των εικόνων. Ο προφορικός λόγος και οι εικόνες συνόδευαν τα όνειρα, αλλά και τους εφιάλτες των πιστών.

Η ώρα της ψυχής

Όταν δύει ο ήλιος οι ίσκιοι των βράχων μακραίνουν και τα Μετέωρα αλλάζουν όψη. Οι σκιές των βράχων θυμίζουν γιγάντιες μορφές καλογέρων που αγκαλιάζουν την πλάση. Ψηλά στις μονές διακρίνονται κάποια φώτα από τα κελιά των καλογέρων που προσεύχονται. Ακούγεται η καμπάνα του εσπερινού. Οι μυστικοί κραδασμοί της γης και τα σύννεφα που διασχίζουν τις ρεματιές κάτω από τους βράχους, ενώνονται με τις καμπάνες, τις ψαλμωδίες, τις προσευχές που φέρνει ο άνεμος. Είναι η ώρα της ψυχής, η ώρα των ασκητών στα 6 μοναστήρια που λειτουργούν στα Μετέωρα σήμερα.  Ώρα και για τον προσκυνητή για τη συγνώμη, τη μετάνοια, τη λύτρωση και την ανάσταση. 

Οι μαστόροι των Μετεώρων

Για να παραχθεί αυτός ο πλούτος εργάστηκαν με θάρρος και πίστη εκατοντάδες άνθρωποι. Όχι μόνο μοναχοί και ασκητές, αλλά και μαστόροι, ξυλογλύπτες, μαραγκοί, μαρμαράδες, πετράδες, κτιστάδες, χαλκουργοί, κουβαλητάδες, γραφιάδες, υφάντρες, χειροτέχνες, αγιογράφοι με πρώτο τον Θεοφάνη και τους μαθητές του. Είναι οι άνθρωποι που με τον ιδρώτα τους και τις προσευχές τους έπλασαν τα Μετέωρα όπως τα ξέρουμε σήμερα σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορείς πια να ξεχωρίσεις το βράχο από τα ανθρώπινα δημιουργήματα. Όλα αυτά οι άνθρωποι των Μετεώρων τα χρωστούν στα νάματα της πίστης και στο θάρρος τους. 

Οι μοναχοί ως θεματοφύλακες της πίστης και της πνευματικής κληρονομιάς των Μετεώρων

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει και στα Μετέωρα αύξηση του αριθμού των νέων μοναχών. Σύμφωνα με μαρτυρία μιας γερόντισσας, η πνευματική ένδεια της σύγχρονης ζωής, η απουσία πνευματικών γεύσεων, ο πληθωρισμός των υλικών αγαθών, η επιδίωξη της καριέρας, της ατομικής επιτυχίας οδηγεί πολλούς νέους ανθρώπους στον μοναχισμό.

Οι μοναχοί αυτοί έχουν επίγνωση του διπλού τους καθήκοντος. Δεν πρέπει μόνο να προσεύχονται για τον κόσμο, πρέπει να προστατεύσουν, να συντηρήσουν και κυρίως να προβάλλουν την πλούσια κληρονομιά των μονών.